Een extra blogpost want ik vind dit wel grappig om te vertellen.
Toen ik begon bij CMD had ik voor mijn allereerste opdracht een heftige droom, ik moest een icoon maken van een stukje Breda en om de een of andere reden droomde ik dat daar was in die wijk en dat mannen in kraaien-pakken me aanvielen. Het reflecteerde precies hoe ik me voelde in die wijk, namelijk best wel onveilig en later vond ik uit dat de prikkels zijn gekomen omdat er vaak een kraai in m'n foto's te zien was. en bij mijn soundscape er ook constant kraaien te horen waren.
Nu heb ik iets soort gelijks gehad vannacht.
Ik droomde dat ik de hele tijd met een P2-camera op pad was. Hij werd zwaar maar ik bleef volhouden om te lopen en te filmen. Steeds lettend op allerlei dingen die belangrijk zijn om een goed kader te maken. Ik droomde alles kijkend door de lens. Totdat ik tot de gedachte kwam dat ik ook de wereld kon zien zonder door de kijker te kijken.
De wereld die ik zag was prachtig, zo prachtig dat ik heel erg paradoxaal mijn oog weer in positie bracht naar de viewer, om het te filmen. Al filmend vervaagde het beeld totdat het op ging.
Daarmee verdween ook de camera enviel ik in een andere fase van m'n droom.
edit: EN WAT DENK JE?!
Nadat ik dit gepost hadben ik gaan filmen voor een reportage.
Echt de toevalligheid is soms heel erg episch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten